Sn. M. Ali Diyarbakırlıoğlu’nun “Kaybolan Meslekler ve Ustalar” kitabından aktardığım Haratlık [https://www.ahsaphikayeleri.com/haratlik/] başlıklı yazı ile bağlantılı olarak haratların yani ağaç tornacılarının kullandığı harat tezgahını yani torna tezgahını ayrıca anlatmadan geçmez olmak diye düşündüm. Çünkü bu tezgah bildiğiniz modern elektrik motorlu torna tezgahlarını bırakın, benim ucuna

Ağaç tornacılığı Yine M. Ali Diyabakırlıoğlu’nun “Kaybolan Meslekler ve Son Ustalar ” isimli kitabından, sayfa 16. Yazının tamamına ulaşmak için tıklayınız [http://diyarbakırlıoğlu.com/agac-tornaciligi-haratlik/#]. Resim yine yazarın kendine ait, kendi yaptığı tablolardan birisi ve motorlu bir torna tezgahında çalışan bir harat görüyoruz. Ancak eski haratların mesleklerini icra etmek için

Külek [https://web.archive.org/web/20150917170224/http://www.ahsapatelyesi.com/yazi/kulek/] yapan usta. M. Ali Diyarbakırlıoğlu, Kaybolan Meslekler ve Son Ustalar kitabında demişki: > Külekçilik daha bir yıl öncesine kadar ülke genelinde yalnızca Kahramanmaraş’ta seksen yaşın üzerinde bir usta tarafından yaşatılmaya çalışılıyordu. Bi yıl önce Kahramanmaraşlı külekçi

Sn. M. Durusoy yaklaşık 1 ay önce sormuş idi: ” Yoğurt yapmak için ahşap kap nasıl, hangi ağaçtan olur ” diye. İşte size olağanüstü bir araştırmacı gazetecilik örneği: Yoğurt yapılan ahşap kaba Külek denir imiş. Evdeki kitaplarım arasında bulunan “Kaybolan Meslekler ve Son Ustalar ” sayfa 216. Yazarı aslında bir ressam olan ve

Başka laf bulamadım. İngilizcesi ” featherboard”. Eski ustalar Türkçe ne dermiş bilmiyorum.

Düzeltilmiş bir kenara değişik aralıklarda paralel çizgiler çizmek için kullanılan el aracı. Kaynak: Ağaçişleri Terimleri Sözlüğü, Nazım Şanıvar, 1968 Kısmet olursa istiyorum ki atelyenizde kendinizin yapabileceği birkaç nişangeç tarifi verebileyim. En keyiflisi kendinizin değişik renklerdeki egzotik sert ağaçlar kullanarak yapması. Hazıra konmak isteyenler için BauHaus’larda, Praktiker’ler de ve

Ulusal Ahşap Birliğinin kurulduğu ilk yıllarda, büyüğümüz Emine Erdoğmuş dağıtılmak üzere bir “mouse pad” yaptırmış idi. Üzerinde ahşap kelimesinin çeşitli dillerdeki karşılığı basılıydı. Etrafı karıştırırken elime geçti. Belki bir işe yarar diye aktarırken, kendisinin kulaklarını çınlatmış oluyorum: AHŞAP Türkçe HOLZ Almanca WOOD İngilizce BOIS Fransızca MEREMIUM Latince KAATH Nepalce CUB

Her zanaat erbabının kibarca kullandığı pek fazla belden aşağı terim vardır. Hatta aynı iş kolunun alt bölümleri bile ayrı jargon kullanırlar. İskeletçiler başka, cilacılar başka, oymacılar. Bütün gazetelerde Bodrum plaj dedikodularının baş köşede olduğu şu günlerde aklıma bu terim geldi. Yaklaşık 5 mm çapında bir yarım daire şeklindeki bu profile

Her ne kadar sözlüklerde ” Cilt üzerindeki gözenekler” diye geçiyorsa ve de ahşap ile hiçbir ilgisi yok gibi gözüküyorsa da bolca kullandığımız bir kelimedir. Evet, bizde ahşabın gözenekleri için kullanır isek de esas önemi bu gözeneklerin yüzeye geldiği açıdan gelir. Gözeneklerin pek azı yüzeye dik açı ile açılır. İşte bu açıyı

Ahşap ilgili ve ilgisiz bir sürü anlamı olan bir sözcük. Ahşap ile ilgili olan anlamlarına girer isek; 1- Kesmek demek. Hattatların kalem ucu sivrilttikleri kemik kakmalı ahşap parçaya, isim halini alarak ” Makta” deniliyor. 2- Devletin orman köylülerine yıllık kesim için gösterdikleri orman parçası 3- Yani kesit. Yani parça kesildiğinde çıkan

Osmanlıca’dan gelmiş. 7-20mm arasında yuvarlak kesitli ahşap çubuk gibi bir laf var TDK sözlüğünde. Kavelya diyenleri de duydum. Çok ince kavelaya “kürdan” denir, kalınlaştıkça da ” kazık” ! Kavela genellikle kayın olmak üzere sert ağaçtan, ya bu iş için yapılmış makinelerde yada atelyelerde daha basit yöntemler ile elde edilir. Ağacın kavela

Türk Dil Kurumu sözlüğü diyor ki; 1. Çürümüş, çürümeye yüz tutmuş ağaç. 2. Kesilmeden yerinde kurumuş ağaç. 3. Lifleri karşılıklı olup, doğramacılığa yaramıyan kereste. 4. Direklerin seyrek dikildiği yapıda üstüne fazla yük verilen kiriş: “Bu kiriş çok ardak olduğundan bellemiş.” gibi. 5. Tahta parçalarıyla bağlanmış kırık kol veya bacak. Ben

Ağacı dibinden kesmek. Tomruk biçiminde parçalamak. Tomurcuklanmak. Oburca yemek. Bu lafı bende yeni duydum. Acaba pratikte nasıl kullanılıyordu? Usta, çırağına derki: “Tomursana ulen !” gibi olabilir mi acaba ?

Türk Dil Kurumu diyor ki: a. 1. Duvarcıların doğrultu bulmakta kullandıkları şakul ipi. Demiş ama şakul dediğimiz aleti biz ahşapçılarda pek çok kullanırlar. Hele yapı çatanlar ve doğramacıların vazgeçilmez parçasıdır. Eski Mısır’da bile kullanıldığını, antikacılardan eski sakul toplayıp koleksiyon yapan mimarları, şimdilerde laser terazilerin bile yerini tutmadığını biliyorum. Ben

Geçenlerde antika pazarında rast gelip aldım. Türk Dil Kurumu sözlüğün de şöyle geçiyor: [küstere, küşdere, küşdüre, küşkür, küştere, küşteri, küştüre] : Tahta düzeltmekte kullanılan uzun marangoz rendesi. (îlyaslı -Uşak; Beyköylü *Şarkikaraağaç -Isparta) [küstere] : (Güllüce *Gümüşhacıköy -Amasya) [küşdere] : (Gölbaşı *Çankaya -Ankara) [küşdüre] : (*Mudurnu -Bolu) [küşkür] : (isabey *Çal -Denizli) [küştere] : (Taşdeğirmen *Çıldır

Yine dedem ( Fahri Kalafatçıoğlu ) ve büyük amcam ( Kenan Talu ) tarafından kullanılan bir deyim didi. Onlardan sonra pek kimseden duymadım. Geçme zıvanalı bir çerçeve içerisinde dört tarafı da tepe noktasına kadar pah kırılmış bir tabla var ise bu panele “Çıfıt Mezarı” derlerdi. Resimde daha iyi anlaşılacaktır. Çıfıt mezarı çeyiz sandığı gibi

www.tdk.gov.tr [https://web.archive.org/web/20120727180748/http://www.tdk.gov.tr/] diyorki: a. 1. Dam ustalarının kullandığı, başının bir ucu çember parçası biçiminde eğri, öbür ucu keskin çekiç. 2. Fıçıcı keseri. Daha bana birşey demek düşmez ! tuba gülamber: 10:16 16 Mart 2012 size bayıldım.elinize

” Getirisi ismi kadar karizmatik olmayan meslek ” demiş Ekşi sözlük. Pek güldüm. ” Yapıların kaba ağaç işlerini yapan kimse ” demiş TDK Wikipedia ise ” Dülgerlik, ahşap bina inşaatı konusunda uzmanlaşan meslek kolu. Geleneksel Türk ahşap ev yapımında ustaydılar. Dülgerlik, betonarme yapının yaygınlaşmasıyla mesleğe ilgi azalmış ama günümüzde bir elin parmakları kadar kalan ustalarımız

Elektronik hesap makineleri icat edilmeden önce Facit marka kollu, kolu çevirincehesap yapan, ağır demir makineler vardı. Bunlar anca 4 basit işlemi yapardı. Bilimsel işler için ise sürgülü hesap cetvelleri kullanılırdı. Aristo marka en iyisi. Büyük olan daha havalı olurdu. İşte o devirlerde arazide kereste özellikle tomruk sayan, ölçen, hesaplayanların sürgülü

Sözlüğün birinde “Bulmaca baltası” olarak geçiyor ! Bende ilk defa Hürriyet gazetesinin bulmacasında görmüştüm: Odun baltası. Wikipedia [https://web.archive.org/web/20151210024659/http://tr.wiktionary.org/wiki/nacak] “Keskin tarafı geniş, arkası tokmaklı, sapı genellikle kısa olan odun baltası” diyor. Farsça kökenli. TDK [https://web.archive.org/web/20151210024659/http:

Her neden ise, bu lafda bulmacalarda pek çok sorulan ahşap terimlerinden biri. Ben kremit altı tahtasının eski adı diye bilirdim. Wikipedia [https://web.archive.org/web/20150502184552/http://tr.wiktionary.org/wiki/balar] ” Çatı kirişi olarak kullanılan ve kremitlerin altına döşenen ince tahta ” demiş. Kim yazdı ise ince tahtanın nasıl

Hiç duymadığım bu sözcük ile kremit altı tahtası olarak bildiğim balar sözcüğü hakkında yazarken tanıştım. Balar Farsça’dan gelme iken Pedavra Yunanca’dan gelen eş anlamlısı imiş. Pedavra için TDK [https://web.archive.org/web/20150916120703/http://www.tdk.gov.tr/]diyorki ” Köknar ve ladin ağacından elde edilen, çatı örtüsü